قرآن کریم، کتاب آسمانی مسلمانان، سرشار از آموزه‌های ارزشمندی در مورد معلولان است. این آموزه‌ها نه تنها بر احترام و کرامت این افراد تأکید می‌کنند، بلکه معلولیت را فرصتی برای تعالی و تقرب الهی می‌دانند.
در این مقاله به بررسی برخی از این آموزه‌ها می‌پردازیم:
1. برابری در خلقت:
قرآن کریم در آیه 13 سوره حجرات می‌فرماید: “ای مردم! ما شما را از یک مرد و زن آفریدیم و شما را به صورت ملت‌ها و قبایل قرار دادیم تا یکدیگر را بشناسید. در نزد خدا گرامی‌ترین شما با تقواترین شماست.” (حجرات، 13)
این آیه به طور واضح بیان می‌کند که همه انسان‌ها، فارغ از هرگونه نقص یا ناتوانی، در خلقت برابرند و کرامت ذاتی دارند.
2. صبر و شکر:
در آیه 155 سوره بقره آمده است: “و هرگاه به شما مصیبتی رسد، بگویید: ما از آن خدا هستیم و به سوی او باز می‌گردیم.” (بقره، 155)
این آیه به معلولان می‌آموزد که در برابر سختی‌ها و مشکلات صبوری پیشه کنند و شکرگزار نعمت‌های الهی باشند.
3. اجر و پاداش:
در آیه 18 سوره احزاب آمده است: “مردان و زنان مؤمن و نیکوکار و روزه‌دار و صدقه‌دهنده و شب‌خیزان و به یاد خدا و رسولش افتادگان و پاکدامنان، خدا برای آنان آمرزش و پاداش نیکویی در نظر گرفته است.” (احزاب، 18)
این آیه نشان می‌دهد که معلولان نیز می‌توانند با ایمان، عمل صالح و تقوا به اجر و پاداش الهی دست یابند.
4. کمک به معلولان:
در آیه 7 سوره مائده آمده است: “و در راه خدا انفاق کنید و خود را به هلاکت نیفکنید و در نیکی‌ها با یکدیگر همکاری نمایید.” (مائده، 7)
این آیه مسلمانان را به کمک به معلولان و حمایت از آنان تشویق می‌کند.
5. ممنوعیت تمسخر و آزار:
در آیه 11 سوره حجرات آمده است: “ای مؤمنان! هیچ گروهی از مؤمنان نباید گروه دیگر را مسخره کنند، چه مرد باشند و چه زن، و هیچ گروهی نباید گروه دیگر را غیبت نماید.” (حجرات، 11)
این آیه تمسخر و آزار معلولان را به شدت ممنوع می‌کند.
نتیجه‌گیری:
آموزه‌های قرآن کریم به طور واضح نشان می‌دهد که معلولان از کرامت و احترام بالایی برخوردارند و فرصتی برای تعالی و تقرب الهی دارند. مسلمانان موظفند به معلولان کمک کنند و از آنان حمایت کنند و از تمسخر و آزار آنان خودداری کنند.
