کارتن خوابی، پدیده ای تلخ در جامعه ایران، که نمایانگر عمق نابرابری ها و مشکلات اجتماعی است. در این مقاله به بررسی آمار، علل و راه حل های این معضل می پردازیم.
آمار دقیق در دسترس نیست!
ارائه آمار دقیق از تعداد کارتن خواب ها دشوار است، اما برآوردها نشان می دهد که حدود 15 تا 20 هزار نفر در تهران و 23 هزار نفر در کل کشور در این شرایط زندگی می کنند. این آمار شامل “اتوبوس خواب ها” نمی شود که شب ها را در اتوبوس ها سپری می کنند.
علل ریشه ای:
- فقر و نابرابری اقتصادی: مهم ترین عامل کارتن خوابی است.
- بیکاری: به ویژه در بین جوانان،
- آسیب های اجتماعی: مانند اعتیاد، طلاق، خشونت خانگی و فرار از خانه
- بیماری های روانی:
اقدامات انجام شده:
- گرمخانه ها و مراکز شبانه
- خدمات مددکاری
- ایجاد اشتغال
همانطور که گفته شد، این آمارها به دلایل مختلف، از جمله عدم همکاری کامل کارتن خواب ها و پراکندگی آنها، دقیق نیستند.
از سوی دیگر، پدیده ی “اتوبوس خوابی” در سال های اخیر رواج پیدا کرده است، که در آن افراد به دلیل ناتوانی در پرداخت اجاره، شب ها را در اتوبوس ها سپری می کنند. این افراد در آمارهای رسمی لحاظ نمی شوند، اما تعداد آنها قابل توجه است.
راه درازی در پیش است!
با وجود اقدامات انجام شده، هنوز راه درازی برای حل معضل کارتن خوابی در ایران باقی مانده است. برای ریشه کن کردن این معضل، لازم است اقدامات گسترده ای در زمینه های مختلف از جمله فقرزدایی، ایجاد اشتغال، رفع آسیب های اجتماعی و ارائه ی خدمات به افراد بی خانمان انجام شود.
همچنین، لازم است که با نگرشی انسانی و بدون قضاوت به کارتن خواب ها نگاه کنیم و به آنها در بازگشت به زندگی عادی کمک کنیم.
